Το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2023 το σχολείο μας είχε την τιμή να συμμετέχει με εκπροσώπους της μαθητικής κοινότητας στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λασιθίου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Μικρασιατών και Ποντίων Μεραμπέλλου για τα 100 χρόνια Μικρασιατικού Ελληνισμού. Τα άλλα σχολεία που συμμετείχαν ήταν το 2ο Γυμνάσιο και το Ε.Ε.Ε.ΕΚ. Αγ. Νικολάου.
Η κα Δέσποινα Δρετάκη, υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Θεμάτων συντόνισε την εκδήλωση, ενώ παρευρέθηκαν ο κ. Μανώλης Θραψανιώτης, βουλευτής, ο κ. Αντώνης Ζερβός, Δήμαρχος Αγίου Νικολάου, ο κ. Γιάννης Μαρίνος, αντιδήμαρχος τεχνικών έργων και μελετών, η Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Λασιθίου κα Φιλίτσα Πεδιαδίτη, η κα Ντάρια Φουτάκη Υπεύθυνη Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, η κα Αμαλία Φιλιππάκη, τ. Συντονίστρια Εκπαίδευσης ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Κρήτης, οι Διευθύντριες των Σχολείων, εκπαιδευτικοί, γονείς, ο κ. Γιώργος Ξένος, Πρόεδρος ΕΛΜΕ Λασιθίου, η κα Κατερίνα Σπυροπούλου, Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων και άλλοι.
Στο πρώτο μέρος πραγματοποιήθηκαν οι πολύ ενδιαφέρουσες κεντρικές ομιλίες από τη Μαρία Σωρού και τον Εμμανουήλ Μακράκη.
Τα παιδιά του 3ου Γυμνασίου παρουσίασαν ένα μέρος από τις βιωματικές έρευνες και δράσεις τους με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή στα πλαίσια του σχολικού προγράμματος «Πρόσφυγες τότε και τώρα» με υπεύθυνες εκπαιδευτικούς τη Διευθύντρια κα Χατζηπαναγιώτη Μαρία, την υποδιευθύντρια κα Ρουμπελάκη Ανθή και τις φιλολόγους Δασκαλάκη Μαρία και Τσιάμου Μαρία.
Αφού οι μαθήτριές μας αναφέρθηκαν στους στόχους και τις ενέργειες του προγράμματος, διάβασαν στο κοινό αυθεντικές μαρτυρίες ντόπιων προσφύγων, που συνέλεξαν τα παιδιά του σχολείου μέσω συνεντεύξεων ή έπειτα από βιβλιογραφική έρευνα.
Ακολούθησε η παρουσίαση ενός μέρους από τη βιωματική δράση : «Τι θα έπαιρνα μαζί μου, αν έπρεπε να εγκαταλείψω το σπίτι μου ξαφνικά και βίαια για να σωθώ και γιατί ; »
«Τη φωτογραφία του αγαπημένου παππού που έχει πεθάνει», «το μαξιλάρι που έχω από μωρό», «τη γάτα μου», «το αρκουδάκι, που μου χάρισαν οι γονείς μου όταν βαπτίστηκα και είναι το αγαπημένο μου», «τον βαπτιστικό μου σταυρό», « το Κοράνι, για να προσεύχομαι κάθε μέρα και να παίρνω δύναμη», «την κουκουβάγια που έσωσα, για να την απελευθερώσω στο σημείο, όπου τη βρήκα νεοσσό», «το άλμπουμ, με τα αγαπημένα πρόσωπα, τα οποία δεν βρίσκονται πια κοντά μου», «το φυλαχτό, που μου έχει κάνει δώρο ο θείος μου» είναι μερικά ενδεικτικά παραδείγματα από τα αντικείμενα που θα έπαιρναν οι έφηβοί μας μαζί τους σε περίπτωση, που έπρεπε να εγκαταλείψουν το σπίτι τους χωρίς να ξέρουν αν κάποια στιγμή θα μπορέσουν να επιστρέψουν ξανά.
Τα παιδιά συνειδητοποιούν την αξία της ειρήνης και της αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπων και των λαών μέσα από την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Μέσω μιας ατομικής συναισθηματικής ενδοσκόπησης καταλήγουν στο ότι όλες οι ταυτότητες, οι ανάγκες, οι μαρτυρίες, οι ιστορίες για τα αντικείμενα είναι αποδεκτές και αποτελούν συνεκτικό κρίκο και κτήμα όλων, γεγονός που συγκινεί. Αισθάνονται ότι οι πολλαπλές ταυτότητές τους σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία και οι κοινές ανάγκες βρίσκουν τον χώρο να εκφραστούν μέσα στην ομάδα, γίνονται σεβαστές και αποτελούν πηγή έμπνευσης και πλούτου για όλα τα μέλη της, μέσω μιας βιωματικής προσέγγισης των δεινών της προσφυγιάς.
Ευχαριστούμε πολύ όλους εκείνους που παρευρέθηκαν, τα παιδιά μας που ομόρφυναν τη συγκινητική αυτή εκδήλωση και φυσικά τον αγαπημένο Σύλλογο Μικρασιατών και Ποντίων Μεραμπέλλου, που είναι πάντα παρών για την αγάπη, την αρχοντιά και τον πλούσιο μικρασιατικό μπουφέ που προσέφερε με τα σπιτικά μικρασιάτικα κεράσματα.