ΓΙΑΤΙ ;
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ !!!
Γιατί;
Φτάνει πια ο κόσμος χάνεται
Όμως ποιος νοιάζεται για όλα αυτά
Από μια στιγμή γέλια και χαρές
Μετά από δυο λεπτά χάθηκαν κι αυτές
Τι γίνεται στον κόσμο 57 νεκροί
Όμως ξέρετε… νοιάζονται μόνο οι μικροί
Θάνος Μ., Α’ τάξη
Πενήντα εφτά ψυχές πεθάνανε στις ράγες
και δεν επρόλαβαν να πουν αντίο στις μανάδες.
Χρήστος Τ., Α’ τάξη
Είπανε οι μάνες, «στείλε όταν έρθεις»,
πού να ήξεραν πως θα ήταν οι τελευταίες ακουστές λέξεις.
Γιώργος Α., Α ΄ τάξη
Γιατί κάποτε θα πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το έγκλημα από το ατύχημα!
Γιατί κάποτε θα πρέπει να μας παρέχει η κυβέρνηση τη σωστή ασφάλεια και δικαιοσύνη που πρέπει!
Δε γίνεται η τεχνολογία να έχει εξελιχθεί τόσο πολύ και να μην μπορούμε να παρακολουθούμε τη διαδρομή των τρένων!
Δεν γίνεται να αφήνουν έναν σταθμάρχη με έξι μήνες εκπαίδευσης σε έναν τόσο μεγάλο σταθμό μόνο του!
Μαρικάτια Μ., Α’ τάξη
Για το δυστύχημα στα Τέμπη έχει ευθύνη γι ‘ αυτό το έγκλημα το κράτος, διότι δεν είχαν προσθέσει και δεν λειτουργούσαν τα συστήματα ασφαλείας με τα οποία θα είχαμε αποφύγει αυτήν την τραγική σύγκρουση.
Ο κόσμος ζητάει απαντήσεις και ζητάει να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι γι΄ αυτό το έγκλημα που κόστισε τη ζωή τόσων νέων παιδιών .
Ακούγονται συγκλονιστικά συνθήματα αυτές τις μέρες: « Πάρε με όταν φτάσεις», « Μαμά, δεν θα έρθω, πήρα λάθος τρένο» , «Κακιά (Χ)ώρα», «Ήταν έγκλημα».
Γιώργος Μ., Α’ τάξη
Αυτό το τροχαίο μου ραγίζει την καρδιά , όλοι αυτοί που ξύπνησαν χωρίς να ξέρουν τι θα τους συμβεί, αθώοι, έξυπνοι που είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους , να κάνουν τέλεια πράγματα με τη ζωή τους, να αλλάξουν τον κόσμο , χάθηκαν στο τρένο.
Αν μπορούσα να κάνω κάτι να φέρω αυτούς τους ανθρώπους πίσω θα το έκανα , αλλά δεν μπορώ κι ελπίζω αυτοί που σώθηκαν να ζήσουν μια γεμάτη ζωή.
Να ζούμε κάθε στιγμή,
γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε θα πάρεις την τελευταία σου αναπνοή.
Eύα Τ. Α’ τάξη
Ντρέπομαι για τη χώρα μου και πιστεύω ότι φταίει η κυβέρνηση, οι πρόεδροι, όλοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όλο αυτό.
Κωνσταντίνα Στ., Α’ τάξη
Οι γονείς περίμεναν τα παιδιά, μα τελικά δεν τα είδαν πουθενά…
Χρήστος Κ.΄, Α’ τάξη
Αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ λυπημένος και θυμωμένος, διότι χάθηκαν τόσες ψυχές. Επίσης νομίζω ότι ο σταθμάρχης δεν θα έπρεπε να είναι μόνος του, διότι ήταν πολύ άπειρος κι έριξαν τις ευθύνες πάνω του.
Παναγιώτης Π., Α’ τάξη